Tijdens mijn zoektocht naar nieuwe projecten kwam ik bij iemand terecht die zijn hele kelder vol had staan met oude racefietsframes. Eén daarvan had Aguzzo als merk op het frame staan, maar in de vork stonden de letters Gia gegraveerd. De verkoper wist te vertellen dat het om een frame van Belgische makelij ging, gemaakt van Columbus SLX-buizen, een van de meest hoogwaardige buizen voor het maken van fietsframes.
Martelly Giacomelli
Op het frame zat ook een sticker van de fietsenzaak Danny Sport in Viane, België. Op internet vond ik het e-mailadres van de winkel en ik besloot ze te mailen om ze te vragen of zij meer informatie hadden over het frame. Het antwoord was:
Het frame is eigenlijk een Giacomelli-frame, dat ik herlakt heb en daar Aguzzo op gekleeft heb. Het frame is gemaakt van Columbus SLX-buizen door Martens in Zwevezele.
Martens is een fietsenbouwer in Vlaanderen, die onder de naam Martelly stalen fietsframes bouwt, maar deze vroeger onder andere ook onder de naam Giacomelli uitbracht. Inmiddels staat de vierde generatie Martens aan het roer.
Pekelfiets
Een bijzonder frame dus, met een mooi verhaal. En licht: 1,9 kg. Hoewel de maat iets te groot lijkt voor mij, besluit ik het frame voor mezelf op te bouwen. Omdat het herfst is en het wegseizoen net is afgelopen, heb ik behoefte aan een pekelfiets, een fiets met wat dikkere banden, die tegen regen en sneeuw kan en waar ik de winter mee door kan rijden. Hoewel ik daar eerst mijn Concorde voor wilde gebruiken, bleek dat frame te weinig ruimte te hebben voor de crossbanden die ik erop wil leggen. Dit frame heeft die ruimte wel. Uiterlijk is niet belangrijk, maar mocht het frame me bevallen, dan heb ik er wel plannen mee. Als de fiets lekker rijdt, wil ik er in het voorjaar wat modificaties op aanbrengen en naar eigen ontwerp laten spuiten en bestickeren.
Inmiddels heb ik de onderdelen van de Concorde overgezet, de crossbanden erop gelegd en de eerste kilometers gemaakt. De fiets voelt meteen vertrouwd en is behoorlijk snel. Het zou zo maar eens een blijvertje kunnen zijn. En omdat het een cyclocrossfiets moet worden, noem ik ’m Strade Bianche.
Een jaar later
We zijn een jaartje verder en de fiets heeft een flinke metamorfose ondergaan. In de vorige winter en het afgelopen voorjaar heb ik er een tijd op rond gefietst en er zelfs een mountainbiketocht mee gereden. Het beviel zo goed dat ik heb besloten om mijn plan om de fiets te laten poedercoaten en bestickeren door te laten gaan.
Als eerste heb ik het frame laten stralen en poedercoaten. Omdat ik ’m Strade Bianche (witte wegen) wilde noemen, heb ik lang getwijfeld tussen de verschillende kleuren die ik met Toscane, de plaats waar de strade bianche liggen, associeer: wit (de wegen), groen (de cipressen), oker (de glooiende graanvelden) en blauw (de lucht). Uiteindelijk is het groen met witte details geworden.
In de tussentijd had ik ook stickers ontworpen en laten printen. Nadat het frame van de poedercoater terugkwam heb ik de stickers geplaatst, het frame van twee blanke laklagen voorzien en ben ik de fiets gaan opbouwen. De fiets is vooralsnog opgebouwd met onderdelen van o.a. Shimano Dura Ace en 105-groepen, maar als hij echt goed bevalt wil ik er uiteindelijk Campagnolo-onderdelen opzetten. Dat past toch beter bij de naam. En nu eerst maar eens op pad!
Foto’s
Wat leuk Bart, jij kunt iets doods (ijzer en rubber) tot leven brengen. Een echte passie voor een fiets, niet zomaar een ding dat je koopt in een winkel. Voor mij staat een fiets gelijk aan een waterkoker. Functioneel, maar dankzij jouw mooie verhaal ga ik toch iets anders naar mijn tweewieler kijken 🙂
🙂
Word ik blij van.
Wat leuk, ik heb zelf ook een racefiets met een aguzzo frame en zo kwam ik op jouw site! Goed om nu de achtergond te weten van deze mooie fiets…
Hoi Els, heb je ook een foto van die fiets? Ik ben daar wel benieuwd naar.