bartstuff.nl

Categorie: Blog

  • Stalen Kona Explosif uit 1997

    Stalen Kona Explosif uit 1997

    Kona Explosif 1997.jpg

    In september 2022 kon ik via Marktplaats een stalen Konaframe kopen, een gouden Kona Explosif, uit dezelfde periode als mijn eerste in 1996 nieuw gekochte Kona Muni Mula. Het was niet mijn bedoeling om de fiets met originele onderdelen op te bouwen, maar juist met modernere. Zo wilde ik graag 27,5″ wielen met schijfremmen monteren en er een langere verende voorvork inzetten.

    Spuiten

    Het frame was behoorlijk beschadigd, met een paar kleine deukjes op niet-cruciale plekken en ook flink wat schaafwondjes. Het frame had zeker geen mooi patina. Ik besloot om het frame te spuiten.
    De originele goudkleurige lak was bij de verfspecialist wel te benaderen, maar niet precies na te mengen. De originele kleur was iets roder, maar het komt aardig in de buurt.
    Hoewel ik de verf al in september had gekocht, waren de temperaturen pas eind maart zodanig, dat ik ook echt kon gaan spuiten. Ik had het frame al wel geplamuurd en geschuurd. Ook de stickers had ik al een tijdje klaar liggen: twee setjes, een met de originele logo’s en eentje met logo’s uit een latere periode. Na veel wikken en wegen heb ik uiteindelijk voor de modernere logo’s gekozen.

    Wielen en nog een keer wielen

    Half juni had ik eindelijk weer eens wat meer tijd om verder te gaan met opbouwen. Het frame stond er al weer een tijdje. Ik was een beetje gefrustreerd geraakt, omdat wat ik wilde, schijfremmen en een dikkere vork, niet goed lukte of kon. Ik had inmiddels twee wielen gebouwd met Spank-velgen en remschijven. Voor het bevestigen van de schijfremklauw aan het frame had ik twee verschillende schijfremadapters gekocht en verzaagd, maar uiteindelijk leek me dat toch geen goed idee. Het liefst zou ik bevestigingsnokken op het frame laten lassen, maar of dat het allemaal waard is, is de vraag.
    Na wat zoeken op internet vond ik 27,5” velgen die geschikt zijn voor velgremmen. Niet de meest speciale velgen, Ryde Andra 40, maar à la. Na wat passen en meten, bleken v-brakes van Tektro, die ik nog had liggen, genoeg ruimte te hebben om de remblokken op de velg te krijgen.

    Don’t drop

    Ook wilde ik graag een dropper. Op de Ritchey Ultra, mijn huidige mtb, heb ik er ook een en dat bevalt goed. Maar een dropper vinden met een buisdikte van 27,2 mm en externe bekabeling is nog niet zo gemakkelijk.
    Ook de vork was nog een dingetje. Ik had al een mooie 27,5″ RockShox Recon aangeschaft, maar nu moest ik een 26″ vork vinden met remnokken, waar een 27,5” wiel met een flinke voorband in past. Die meende ik op Marktplaats gevonden te hebben: een RockShox Judy J4. Helaas niet de mooiste vork. Ik houd wel van een wat robuustere vork, maar het wiel met band past wel. Ik ben er inmiddels achter dat er nog een paar andere vorken geschikt zijn. Als de fiets goed bevalt, ga ik ’m misschien alsnog vervangen.
    Stiekem vind ik het inmiddels toch wel een leuke fiets worden. Nu alleen de aandrijving nog.

    Foto’s

    Diashow

  • Mijn werkpaard: Gary Fisher Tiburon

    Eind jaren 90 deed de crosshybride zijn intrede, een kruising tussen een mountainbike en een cyclocrossfiets (veldrijfiets). Omdat ik naast het mountainbiken steeds vaker op de weg ging fietsen, leek me dat wel wat. En met een eenvoudig bagagerek kon ik er ook nog eens een paar flinke fietstassen op kwijt.

    Eenvoudige hybride

    In 2002 kocht ik bij Sjef van Bergen in Groesbeek een Gary Fisher Tiburon. Het was de eenvoudigste hybride uit de Gary Fisher-stal, uitgerust met een conventionele stuurpen, 3×7 versnellingen en een eenvoudig setje wielen. De eerste upgrade was een betere set wielen. Later kwam er een SRAM-schakelgroep op, die ik overhad na een mountainbike-upgrade en verving ik de eenvoudige stuurpen door een adapter, waardoor ik een aheadset kon monteren.

    Werkpaard

    Langzaamaan werd deze fiets in plaats van een toerfiets steeds meer een werkpaard. Het begon met een bagagedrager. Daar kon ik, na de geboorte van mijn oudste zoon Ibo, een maxi-cosi op monteren. Toen zoon Ties geboren werd, kwam er een koppeling op voor een Chariot fietskar. Daarna een voorzitje en later ook nog een achterzitje. Toen de kinderen wat groter werden, kwamen er fietstassen op en uiteindelijk een bagageaanhanger. Tegen het opspattend water monteerde ik ook spatborden.

    Warm geel

    Hoewel het een fijne fiets is, had hij niet echt een mooie uitstraling. De kleurstelling en de belettering waren ronduit saai. Ik vond dat echter geen reden om ’m in te ruilen of te verkopen. Ik besloot om de fiets een andere kleur te geven. Via via kon ik het frame voor niet al teveel geld laten poedercoaten. Ik koos voor warm geel. Na het poedercoaten bouwde ik de fiets weer op. Dat is inmiddels alweer een paar jaar geleden.

    Stickers

    Vanwege slijtage van verschillende onderdelen besloot ik onlangs om de fiets weer helemaal uit elkaar te halen. Deze keer ga ik stickers aanbrengen en een racestuur monteren. Omdat ik de laatste jaren vooral op een racefiets zit, ben ik inmiddels zo aan een racestuur gewend, dat ik dat prettiger vind dan een recht mountainbike-stuur.

    Een paar jaar later…

    Inmiddels is het alweer een paar jaar later en heb ik de fiets veel gebruikt voor vooral woon- en werkverkeer. Ik heb in die tijd nog het een en ander gewijzigd, maar inmiddels ben ik ‘m verkoopklaar aan het maken. De reden: ik wil ook voor mijn dagelijkse ritten graag een fiets met een stalen frame. Voor deze fiets betekent dat: alles eraf, schoonmaken, versleten onderdelen vervangen, poetsen en te koop zetten. Binnenkort is hij dus te vinden op Marktplaats.

  • Gary Fisher Sugar4+ (2002)

    Gary Fisher Sugar4+ (2002)

    Gary Fisher Sugar

    In januari 2018 kwam ik op Marktplaats voor een paar euro een Gary Fisher Sugar4+ fullsuspension-mountainbike zonder wielen tegen. Ik wilde al langer een keer een volledig geveerde mountainbike opbouwen en dit leek me een mooie kans. Gary Fisher is als een van de grondleggers van het mountainbiken een soort held voor me. En hoewel het een mountainbike met 26″ wielen is, maakte me dat niet zoveel uit. Ik had het inmiddels toch al een beetje gehad met de 29er-hype. Oftewel: back to 26!

    Achtervering

    Zoals ik al zei is het een volledig geveerde mountainbike. Hij heeft dus niet alleen een geveerde voorvork, maar ook de achterkant is geveerd. Belangrijk hierbij is, dat je de juiste maat vering vindt. Dit is allemaal nieuw voor mij. Na wat zoekwerk in oude catalogi kom ik achter de juiste maat en ga op zoek. Ook weer op Marktplaats vind ik een tweedehands Rock Shox Monarch met de juiste afmetingen.

    Schijfremmen

    Ik wil graag schijfremmen op deze fiets. Schijfremmen op de voorvork is niet zo ingewikkeld, de meesten hebben al vrij lang een bevestiging voor schijfremmen. Het frame heeft dat echter niet. Toch zie ik op internet dezelfde fiets met schijfremmen. Er is blijkbaar een adapter verkrijgbaar, die je op je achtervork kunt bevestigen. Ik vind ’m bij een Duitse webshop. Er komt uiteindelijk een vriend die in Duitsland woont aan te pas om dat ding te pakken te krijgen (iets met alleen verzenden binnen Duitsland ofzo).

    Recyclen

    Mijn jongste zoon gaat steeds fanatieker mountainbiken en wordt ook steeds groter. Zijn fiets, een Kona Caldera wordt te klein voor hem en begin 2020 gaan we samen op zoek naar iets anders. Ook hij wil graag een fully. Op Marktplaats vinden we een mooi Kona Hei Hei Hei-frame, een 29-er. Een aantal onderdelen kunnen we overzetten vanaf de Kona Caldera, maar veel onderdelen blijven over, waaronder de voorvork. Deze kan mooi in de Gary Fisher. Ook de wielen met mooie Salsa-velgen kan ik er goed voor gebruiken. Het achterwiel spaak ik opnieuw in. De achternaaf is niet meer goed en ik heb nog een mooie DT-naaf liggen. Langzamerhand krijg ik de spullen bij elkaar. Toch duurt het even voordat ik ermee verder ga. Na het bouwen van mijn zoon’s Kona volgen eerst nog een paar andere projecten.

    Steunkousen

    Inmiddels ben ik eruit welke kleur het frame moet krijgen: een lichte zandkleur, ofwel de kleur van steunkousen volgens sommigen. De onderdelen worden geanodiseerd rood, zwart en wit. Ook wil ik het frame een matte uitstraling geven. Voor de stickers op het frame gebruik ik dezelfde letter als de originele. Ik laat ze afdrukken in wit en zwart. Beide probeer ik op het inmiddels gespoten frame uit. Zelf weet ik het niet helemaal, maar na wat rondvragen wordt het zwart. Het opbouwen kan beginnen.

    De fiets is af, de eerste rit is gemaakt en op de nieuwe mountainbikeroutes rondom Nijmegen bevalt hij goed. Waarschijnlijk is het een blijvertje!

    Gary Fisher Sugar 4+ op het Trek-archief

    Foto’s

    Diashow
  • Giacomelli Strade Bianche

    Giacomelli Strade Bianche

    Giacomelli Strade Bianche

    Tijdens mijn zoektocht naar nieuwe projecten kwam ik bij iemand terecht die zijn hele kelder vol had staan met oude racefietsframes. Eén daarvan had Aguzzo als merk op het frame  staan, maar in de vork stonden de letters Gia gegraveerd. De verkoper wist te vertellen dat het om een frame van Belgische makelij ging, gemaakt van Columbus SLX-buizen, een van de meest hoogwaardige buizen voor het maken van fietsframes.

    Martelly Giacomelli

    Op het frame zat ook een sticker van de fietsenzaak Danny Sport in Viane, België. Op internet vond ik het e-mailadres van de winkel en ik besloot ze te mailen om ze te vragen of zij meer informatie hadden over het frame. Het antwoord was:

    Het frame is eigenlijk een Giacomelli-frame, dat ik herlakt heb en daar Aguzzo op gekleeft heb. Het frame is gemaakt van Columbus SLX-buizen door Martens in Zwevezele.

    Aguzzo-frame

    Martens is een fietsenbouwer in Vlaanderen, die onder de naam Martelly stalen fietsframes bouwt, maar deze vroeger onder andere ook onder de naam Giacomelli uitbracht. Inmiddels staat de vierde generatie Martens aan het roer.

    Pekelfiets

    Een bijzonder frame dus, met een mooi verhaal. En licht: 1,9 kg. Hoewel de maat iets te groot lijkt voor mij, besluit ik het frame voor mezelf op te bouwen. Omdat het herfst is en het wegseizoen net is afgelopen, heb ik behoefte aan een pekelfiets, een fiets met wat dikkere banden, die tegen regen en sneeuw kan en waar ik de winter mee door kan rijden. Hoewel ik daar eerst mijn Concorde voor wilde gebruiken, bleek dat frame te weinig ruimte te hebben voor de crossbanden die ik erop wil leggen. Dit frame heeft die ruimte wel. Uiterlijk is niet belangrijk, maar mocht het frame me bevallen, dan heb ik er wel plannen mee. Als de fiets lekker rijdt, wil ik er in het voorjaar wat modificaties op aanbrengen en naar eigen ontwerp laten spuiten en bestickeren.

    Inmiddels heb ik de onderdelen van de Concorde overgezet, de crossbanden erop gelegd en de eerste kilometers gemaakt. De fiets voelt meteen vertrouwd en is behoorlijk snel. Het zou zo maar eens een blijvertje kunnen zijn. En omdat het een cyclocrossfiets moet worden, noem ik ’m Strade Bianche.

    Een jaar later

    We zijn een jaartje verder en de fiets heeft een flinke metamorfose ondergaan. In de vorige winter en het afgelopen voorjaar heb ik er een tijd op rond gefietst en er zelfs een mountainbiketocht mee gereden. Het beviel zo goed dat ik heb besloten om mijn plan om de fiets te laten poedercoaten en bestickeren door te laten gaan.

    Als eerste heb ik het frame laten stralen en poedercoaten. Omdat ik ’m Strade Bianche (witte wegen) wilde noemen, heb ik lang getwijfeld tussen de verschillende kleuren die ik met Toscane, de plaats waar de strade bianche liggen, associeer: wit (de wegen), groen (de cipressen), oker (de glooiende graanvelden) en blauw (de lucht). Uiteindelijk is het groen met witte details geworden.

    In de tussentijd had ik ook stickers ontworpen en laten printen. Nadat het frame van de poedercoater terugkwam heb ik de stickers geplaatst, het frame van twee blanke laklagen voorzien en ben ik de fiets gaan opbouwen. De fiets is vooralsnog opgebouwd met onderdelen van o.a. Shimano Dura Ace en 105-groepen, maar als hij echt goed bevalt wil ik er uiteindelijk Campagnolo-onderdelen opzetten. Dat past toch beter bij de naam. En nu eerst maar eens op pad!

    Giacomelli Strade Bianche

    Foto’s

    Diashow
  • Fietsfotografie

    Fietsfotografie

    Gary Fisher Tiburon.jpg

    Toen ik me in 2018 in de Honig vestigde, had ik onder andere het plan in mijn hoofd om fietsen te gaan fotograferen. De ruimte die ik huurde was groot genoeg voor een flinke fotografie-achterwand die als achtergrond voor de fietsen kan dienen. Met onderdelen voor een stellage die er nog lagen, aangevuld met een paar extra elementen, kon ik een achtergrondrol ophangen van ruim drie meter breed. Ook schafte ik een paar flitsers, paraplu’s en statieven aan om de fietsen te kunnen verlichten.

    Eigen fiets eerst

    Hoewel fotografie al heel lang een hobby is, had ik nog niet vaak iets in een fotostudio-setting gefotografeerd. Wel heb ik tijdens mijn studie op de grafische school stage gelopen bij een oom, die reclamefotograaf was. Toevallig heb ik het afgelopen jaar een aantal fotografieboeken vertaald, waaronder Het Grote Flitsboek en een boek over portretfotografie. Daar stond veel bruikbare informatie in. Om te oefenen en dingetjes uit te proberen heb ik een paar van mijn eigen fietsen als ‘model’ gebruikt.

    Uiteindelijk heb ik voor een aantal bedrijven, waaronder The Pedalfactory, Busybike en Fietsdiensten fietsen gefotografeerd. Hieronder zie je een aantal resultaten. Inmiddels ben ik met mijn werkplaats verhuisd en ben ik gestopt met het fotograferen van fietsen.

    Diashow