Op 12 mei werd alweer de tweede editie verreden van de Ronde van Nijmegen. Ook dit jaar heb ik meegedaan, maar niet net als vorig jaar de 110 km. Dit jaar heb ik gekozen voor de Bougondische Route van 70 km.
Piri-piri
Vorig jaar heb ik de tocht alleen gefietst, dit jaar heb ik me aangesloten bij de Piri-piri fietsclub, met daarin o.a. Janine, Judith, Lisanne, Maaike en Marlou. Er reden ook enkele vriendinnen van Judith mee, waardoor we uiteindelijk met z’n negenen waren.
Hoewel het volgens de voorspellingen de hele dag zou gaan regenen, was het eigenlijk alleen ’s ochtends nat. In de loop van de dag kwam zelfs de zon af en toe tevoorschijn. Het was niet heel erg warm, maar dat mocht de pret niet drukken.
Klimtijdrit Oude Holleweg
Rond tien uur gingen we van start en na ruim een half uur kwamen we onderaan de Oude Holleweg, die van Beek naar Berg en Dal loopt en waar, net als vorig jaar, een klimtijdrit was uitgezet.
Hoewel Piri-piri onderaan in Beek even wilde stoppen, besloot ik door te fietsen. Ik was net warm en had niet zoveel zin om na een rustpauze meteen aan de beklimming te beginnen.
Vorig jaar op de racefiets was het al pittig, op een mountainbike is het nog zwaarder. Toch hoefde ik niet terug te schakelen naar m’n kleinste verzet. M’n uiteindelijke tijd was 3 min. 10 sec.
In 2012 liep de route vanuit Berg en Dal rechtstreeks naar de Ooijpolder, dit jaar was gekozen voor een rondje door het stadscentrum, met zowaar een kasseienstrook. Parijs-Roubaix in Nijmegen!
Slingerend door de Ooijpolder kwamen we na een tijdje bij de eerste revitailering-post, waar we bananen en peperkoek kregen. Ook stond er een Dixie, waar ik gretig gebruik van maakte. Dat was een voorbode, want ik moest de rest van de dag om de haverklap plassen.
Wind mee
Het ging vlot. Het leek wel of we de wind in de rug hadden. Dat bleek ook, toen we op het verste punt van de route de andere kant op gingen. De snelheid in de groep liep flink terug. Gelukkig was de route voor een groot gedeelte beschut.
Na ongeveer 50 km kwamen we bij de tweede post, waar we o.a. Aquarius zouden kunnen krijgen. Helaas was die op en er was ook geen water. Omdat iedereen wel op drinken gerekend had waren de meeste bidons inmiddels leeg. Wat nu?
We waren vlakbij Boscafé Merlijn. Dat bood uitkomst Daar konden we iets eten en de flessen vullen.
BBQ
Na een klein half uur begonnen we, met gevulde maag én gevulde bidons, aan het laatste stuk van de route. Via Groesbeek en Malden fietsten we weer terug naar Nijmegen. De tocht eindigde in Park Brakkestein, waar een grote tent was neergezet, omringd met kraampjes van een fietsmarkt en verschillende eettentjes.
Onder het genot van een biertje en een lekkere barbecue konden we terugkijken op een leuke, gezellige en onverwacht mooie dag fietsen. Tot volgend jaar!
Geef een reactie