Día de los muertos

Mijn hernieuwde belangstelling voor Día de los muertos kwam door de tv-serie Breaking Bad: Walt, de hoofdpersoon, vermoordt Tuco, een belangrijke drugdealer in Albequerque, de stad in New Mexico, U.S.A., waar de serie zich afspeelt. (to English version)

Vanuit Mexico komen twee neven van Tuco naar Albequerque om hun oom te wreken. Zij dragen laarzen met een doodskop op de neus en bezoeken voorafgaand aan hun missie een klein voodoo-altaar.

Under The Vulcano

De laarzen en het altaar deden mij denken aan scenes uit de film Under The Vulcano, naar een boek van Malcolm Lowry, dat ik een tiental jaren geleden las.

Under The Vulcano speelt zich af in een kleine Mexicaanse stad tijdens het fiësta de los muertos, een tweedaags feest in november ter ere van de doden. Het valt samen met het europese katholieke allerheiligen en allerzielen en is verwant aan Halloween. De hoofdpersoon in de film, de Britse consul in het stadje, drinkt zich, tegen de achtergrond van het feest, letterlijk dood.

Fiësta’s

Hoewel ik niet gelovig ben en nogal nuchter op het gebied van religie, heb ik wel altijd een fascinatie gehad voor met name zuid-europese en latijns-amerikaanse (katholieke) feestdagen en gebruiken. Ik zag ooit een keer een indrukwekkende documentaire over de processies in Spanje tijdens de Semana Santa, de goede week voor pasen en was aangenaamd verrast toen ik tijdens een korte vakantie in Barcelona zo’n processie tegen kwam.

Voodoo

Al eerder, in 1996, was ik in Louisiana, de Amerikaanse staat van de cajun, de crawfish en de Tabasco, maar ook van de voodoo. In New Orleans bezocht ik toen het Voodoo-museum. Ook dat vond ik toen erg fascinerend, hoewel ik niets met occulte zaken heb.

Rijke beeldcultuur

Als ik niets heb met geloof en occultisme, waar komt dan mijn interesse vandaan? Eén reden kan zijn dat het komt omdat ik het gevoel heb dat het nog om een pure vorm van (bij)geloof gaat, dat mensen daar met hun hele ziel en zaligheid in geloven. Dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld kerst en pasen hier, waar het vooral feesten van veel eten en cadeautjes zijn en waarbij het geloof op de achtergrond is geraakt. Anderzijds komt het misschien ook, dat ik het idee heb dat het veel minder vercommercialiseerd is dan bijvoorbeeld het noord-amerikaanse halloween.
Verder heeft met name het fiësta de los muertos een rijke beeldcultuur. Veel affiches en flyers die het feest aankondigen zijn pareltjes op het gebied van grafish ontwerp, gemaakt in een stijl die mij raakt: door het kleurgebruik, de rijke beeldtaal, maar ook door het grafische karakter van de illustraties.

Carnaval

Ongeveer tegelijk met het bekijken van de afleveringen van Breaking Bad las ik op Dorsoduro.nl een interessant verhaal over het fiësta de los muertos. Er was een link naar een clip van een Keulse band, Kasalla, dat een liedje heeft gemaakt met dit feest als onderwerp. Hoewel het feest van de doden niet veel met carnaval te maken heeft, zijn er wel overeenkomsten: men verkleed zich en het is een vrolijk feest. Ik had ineens een mooie aanleiding voor een kostuum dit jaar. Na wat surfen op internet vond ik heel veel mooie voorbeelden. Een aantal daarvan heb ik verzameld op Pinterest.

Links

Film: Día de los Muertos op/on IMDb

Muziek: clip van Lilly Wood and the Prick – Prayer in C op YouTube.

Ga naar de Engelse versie van deze pagina.